13 juni 1993

Lopend naar het Tye Ann hotel dat er zeer gesloten uitziet. Iemand vertelt ons dat we tot 8 uur moeten wachten. We zitten op de stoep. Jelle probeert nog 2 andere hotels, maar 1 is vol en de ander lijkt niks. Een paar keer komt een oudere Chinees bij ons staan en vraagt ‘You want loom?’ wij denken dat hij een beetje gek is. Maar hij zegt een hotel te hebben. Hoe heet dat dan? Tye Ann hotel! Jelle gaat mee en hij blijkt inderdaad de eigenaar. We nemen de kleine kamer met het harde bed, maar wel een grote ventilator en schoon! De douches zijn perfect. Betegeld, schoon en een enorme straal water. Er hangt een tekening die uitbeeldt dat je er niet in mag poepen! We slapen nog een uur en gaan dan op zoek naar ontbijt en boottickets voor de ferry naar Medan. Op zondag blijkt hier echter praktisch alles dicht te zijn! Een ticketverkoper is aanwezig en zegt dat de boot dinsdag niet gaat. Dan maar morgen, maar we hebben nu te weinig geld voor de kaartjes (2 x 90 MS). Als ontbijt vinden we uiteindelijk alleen 2 droge broodjes en een flesje chocomel. We willen nu de Penang Hill op, 800 meter en 5 graden koeler volgens ons boek! Eerst nog even Fort Cornwall bekeken, een Engelse vesting met als belangrijkste attractie, 1 Nederlands kanon. Dan met 2 bussen en een bergtreintje de heuvel op. Dit kost al met al bijna 2 uur! Maar het is er lekker. Echt een uitje voor een zondagmiddag, vinden wij en zeer veel Maleisiërs met ons blijkbaar. We drinken twee keer vruchtesap eten nasi ayam goreng lezen en wandelen. Tegen zessen weer terug met de 2 bussen naar het hotel. Aldaar besluiten we, toch wel moe na een slapeloze nacht in de bus, niet meer weg te gaan. Om 9 uur slapen we heerlijk.