17 augustus 1993

Nu maar vroeg weg naar de ambassade, zodat we niet weer een halve dag kwijt zijn. We nemen weer dezelfde bus als gisteren die nu echter een hele andere route neemt. Zodoende belanden we na een uur (het is spits) helemaal aan de rand van Bangkok en moeten we met 2 andere bussen weer terug. We doen er 2 uur over om ons doel te bereiken. In de ambassade gaat het heel snel, er is verder niemand. Dan met de bus naar Wat Pho, de oudste en grootste tempel van de stad. Deze bus lijkt vooruit te kruipen, maar lopen is ook niet te doen. Wat Pho is heel groot, er is een liggende gouden boeddha van 46 bij 15 meter en alles is prachtig versierd. Zeer de moeite waard dus. Om een uur of half vier zijn we terug in ons hotel waar het bijna direct weer keihard gaat regenen. We lezen de krant en doen de was. We hebben een maïskolfje gekocht bij wijze van lunch. Om half zeven gaan we weer op pad en eten in hetzelfde restaurant als eergisteren. Nu hebben we beef in oystersaus en kip met knoflook. Jelle schrijft kaarten naar z’n familie. Op weg naar huis kopen we 2 magnums die we bij wijze van toetje in ons guesthouse opeten.