20 juli 1993

Als we om 9 uur op onze Honda willen vertrekken, klein rugzakje mee, zien we eerst nog de brommer van onze buurman staan, behoorlijk beschadigd. Hemzelf hadden we al zien lopen, op meerdere plaatsen grote witte verbanden. Dit zien we als een laatste waarschuwing om vooral voorzichtig te doen. Eerst tanken en dan zo snel mogelijk de stad uit. Dan krijgen we er lol in, mooie omgeving, lekker weertje, de brommer rijdt prima. Onderweg zien we stapels watermeloenen, we kopen er een voor 1000 en eten hem in de berm op. Om een uur of 11 zijn we in Sukarara, het dorp waar traditioneel geweven wordt. In ieder huis zitten 1 of meer vrouwen te weven, soms ziet het er zeer ingewikkeld uit!

Natuurlijk is alles ook te koop, hoewel ze niet echt aandringen. We kopen een heel mooi, vrij grof geweven, gekleurd kleed. Dit kost maar 10 gulden. We gaan verder naar Penujak waar veel voorwerpen van klei worden geproduceerd. Wat een verschil met Sukarara, hier probeert iedereen van jong tot oud ons iets aan te smeren. Ook zien we de klei zoals die wordt aangevoerd, vrouwen die schalen maken en produkten die staan te drogen. Vooral de enorme vazen zijn heel mooi. We kopen een ronde platte schaal. Alles is belachelijk goedkoop! Daarna rijden we nog een heel stuk door, richting zee en arriveren om half drie in Kuta. Het blijkt moeilijk te zijn om onderdak te vinden, bijna alles is vol, maar we kunnen terecht bij Anda in een van de gebruikelijke bungalowtjes. Hier lunchen we ook en gaan dan naar het strand. Het waait keihard en is heel laag water, niet zulk geschikt strandweer dus. Kuta ligt wel heel mooi in een baai met af en toe grote rotsen en in de verte enorme golven. We besluiten nog even te gaan ‘touren’. Wat prima bevalt. Uiteraard weer overal zwaaiende kindertjes. Langs de kust heel veel kokospalmen. We komen onder anderen in Tanjung aan, een badplaats in ontwikkeling. Nu is het er echter nog uitgestorven, alleen bevolkt door enkele ananasverkopertjes. ‘s Avonds eten we goede saté in ons restaurant.