24 augustus 1993

24 augustus 1993 - Kanchanaburi, Thailand

048

Fietsen gehuurd van mr. Tee (20B) en om 9.30 uur op pad om de beroemde brug te zien. De rails lopen hier nog, je kunt over de brug wandelen en er zijn veel toeristen (Japanners!). Een gedeelte van de brug stamt nog uit WO II, de rest is gebombardeerd en later herbouwd. We fietsen naar het JEATH museum, een klein museum opgericht door een Thaise oorlogsveteraan, later boeddhistisch monnik. JEATH staat voor Japan England Australia en US Thailand Holland, de landen die de meeste werkers aan de Birmese spoorweg hebben geleverd. Het museum is een nagebouwde barak, erin veel foto’s (daar waren de Jappen toen al gek op, aldus een citaat) tekeningen en krantenknipsels (o.a., over Wim Kan’s boek over deze spoorlijn, sowieso veel Nederlands). Indrukwekkend allemaal, ook alle foto’s van ex-krijgsgevangenen die hier weer terug zijn geweest (weer veel Hollanders); nu allemaal gezette mannen op middelbare leeftijd, toen jongens van nog geen 40 kilo! We fietsen weer door, lunchen in een restaurant aan de rivier en steken per pont over.

047

Aan de overzijde nog een stukje fietsen en dan bezoeken we Wat Tham Mangkon Thong, een niet zo indrukwekkende tempel, wel kunstig in een grot gebouwd. Als we eruit komen begint het te stortregenen. We schuilen samen met een gouden boeddhabeeld in een klein tempeltje. Als het eindelijk droog wordt gaan we verder, maar dan krijgt Jelle al gauw een lekke band. Lopen dus. Over de brug dit keer terug en dan is het nog een heel eind naar het stadje. Op de markt kopen we een kilo lychees en een halve watermeloen. Eerst douchen (nat van regen en zweet) en dan relaxed fruit eten op ons verandaatje. Later drinken we koffie in het restaurant. We spreken met de jongens hier af dat er morgen een auto (songthaew) komt om ons naar de watervallen van Erawan National Park te rijden en terug. Verder zeggen ze dat er vanavond iets speciaals als diner is, Thaise vis. Om 7 uur eten we de vis die flink is en lekker gekruid en we zien weer een videofilm ‘single white female’ die weer over een psychopaat blijkt te gaan. De koffie smaakt er niet minder om.  

Foto’s