27 maart 1994

Als ik ontbijt haal krijg ik het brood gratis. Bij de klokkentoren in het centrum zitten wel 20 jongentjes op een rij om schoenen te poetsen. Om half 10 zitten we in een busje naar Monsura en de man naast ons wil absoluut ons kaartje betalen. Het is wel heel gek hier: sommige mensen proberen ons echt af te zetten (hotel, fles water) en anderen doen ons van alles kado! Toch heel aardig. In Monsura staat al een busje klaar naar Rusafah. Ook handig, we dachten dat we moesten liften. Dwars door de kale woestijn naar de oude Byzantijnse stad. De muren zijn nog bijna geheel compleet, daarbinnen ligt alles begraven onder een hele dikke laag grond en steken alleen hoge gebouwen er boven uit. Mooi en we zijn (korte tijd) de enigen in het complex. Soms loopt er een metersdiepe schacht naar beneden en we kunnen ook in een enorm hoog en groot gebouw (nu ondergronds) kijken.

Boven de grond staan 2 basilieken (op heuvels gebouwd) die heel mooi zijn. We picknicken op de stadsmuur. Met een Bulgaars gezin kunnen we terugrijden naar Raqqa. De man werkt hier aan irrigatieprojecten en is persoonlijk trots op ieder groen plekje in de woestijn. 10 jaar geleden was er nog niets, zeggen zij. Nog wat rondgelopen in Raqqa, weinig aan. Brieven geschreven op de kamer en koffie met sesamkoekjes gedronken. ’s Avonds eten we fuul, hummus en een soort pizzaatjes. Voor de tweede keer bij de bakker krijg ik nu de koekjes gratis. Vandaag wel erg veel mazzel, van alles kado gekregen en ook het vervoer liep op rolletjes!