29 maart 1994

Vers brood bij de warme bakker gehaald en jam. Bij de immigratiedienst vragen we een verlenging van ons visum aan. Morgen zijn we namelijk al weer 2 weken hier! Drie formulieren, 2 pasfoto’s, zegels, handtekeningen etc. vergelijkbare procedure als op het politiebureau in Samas, alleen gaat alles hier in razend tempo. We moeten over een uur terugkomen. Was gedaan (ik) en brieven gepost (Jelle). Dan thee gedronken op één van de terrasjes. Opvallend dat het hier wel heel modern is maar toch echt géén vrouwen op het terras. Paspoorten opgehaald en na enig zoeken de bus naar Ras Shamia gevonden. Hier bevond zich de historische stad Ugarit, uit 300 voor Christus, later verwoest door de Filistijnen. Er is niemand op de site, maar wel een kantoor met een kaartjesverkoper. Allemaal halve muurtjes en restanten van gebouwen. Niet zoveel van over, wel groot. Toch heel leuk om hier een beetje doorheen te lopen, het is natuurlijk heel oud. Het is bewolkt weer, vandaag, maar toch voorjaarsachtig hier: overal bloemen, het ruikt zelfs lekker. Na afloop maken we een wandeling langs sinaasappelboomgaarden. Vier geplukt. Hele mooie tocht die eindigt bij de weg langs de kust, waar we nog even op het strand kijken (vies!) en dan krijgen we een lift terug van een jong stel. Zij blijkt stiekem met haar vriendje aan het toeren te zijn. Het zijn christenen en ze heten Jezus (Iasa) en Maria! Wel leuk stel; ze laten ons een sportcomplex en de universiteit zien en raden ons aan naar Dafita te gaan. In Lattakia drinken we koffie op een terras, lopen langs de haven en bekijken een kerk. Hier vinden we nog geen antwoord op onze brandende vraag: wanneer is of was het nou Pasen? We zagen vandaag in een winkel allemaal chocolade eieren en ik vroeg de bakker wanneer het Pasen was. Nou in Syrië zijn twee Pasens; één voor de orthodoxen en één voor de katholieken. Orthodoxpasen is over een maand, katholiek was afgelopen weekend of volgende week. Voor alle zekerheid kopen we toch maar een heel lekker puur ei en eten dat bij de koffie op. Op de kamer horen we de wereldomroep en schrijven we brieven. ’s Avonds gaan we uit eten in het ‘Mamma’ pizzarestaurant. Heel echt. Pizza, bier voor Jelle en voor mij 2 glazen lokale wijn à 1 gulden.