10 februari 1994

‘s Morgens bezoeken we de Doergiana tempel, een hinducomplex dat een slap aftreksel blijkt van de Golden Tempel. Ook een vijver, maar veel minder mooi en echte Hindoekitsch. Via de nauwe straatjes van de bazaar naar de gouden tempel, waar we cola drinken en chapatis eten. Het is eigenlijk ideaal dit weer, niet te warm, om ongestoord uren te lopen. Vandaag is het minder helder, Amritsar is een echte smogstad.

Vlakbij de tempel bezoeken we een park dat hier is aangelegd ter nagedachtenis aan de duizenden die hier sneuvelden voor India’s onafhankelijkheid. Deze scène is ook een deel van de Gandhi-film. Voor Indiase begrippen een mooi groen park. We zitten op het gras en eten gebakjes (!), koek en mandarijnen. Twee Meisjes vragen of ze met ons een praatje kunnen maken en komen bij ons zitten. Ila, Shagun en Palwinder zijn allen 18 jaar en studeren Engels.

Hun mening over India en de positie van de vrouw hier is nogal onthullend. Zij haten hun land en vinden dat ze eerst gevangene zijn van hun ouders en dan van hun echtgenoot. Het lot van uitgehuwelijkt worden hangt hen binnen 4 tot 5 jaar boven het hoofd. Als meisjes in een ‘kleine’ stad als Amritsar (700.000 inwoners) mogen ze echt niks. ‘s Avonds nergens heen en overdag ook niet rondhangen zonder reden en zeker niet met buitenlanders praten. Ze vertellen ook over het vrij veelvoorkomende gebruik dat een familie een schoondochter vermoordt omdat de bruidsschat te laag was. Meestal wordt de vrouw dan door schoonmama in de keuken verbrand. Ook hoor ik dat ze als jonge, ongehuwde meisjes constant door mannen worden nageroepen en ‘geplaagd’. Dit is heel gênant. Toch echt vervelende kerels dus die Indiërs. Ik moet toegeven dat ik de positie van de vrouw in India niet benijd. Hun favoriete tv-programma’s zijn the Bold & the Beautiful en Miss Worldverkiezingen. We wisselen adressen uit. Wij gaan terug naar ons hotel. Daar bespreken we nogmaals onze plannen. Pakistan is volgens ons boek zeer onveilig in grote delen. Bovendien begint de Ramadan precies morgen en dan is alles dicht overdag en iedereen chagrijnig. Het land heeft nooit zo aangelokt en dat wordt er niet bepaald beter op. Tijdens het eten valt de beslissing: we gaan terug naar Delhi en dan daarvandaan proberen naar Hong Kong te komen. China dus en dan zo mogelijk Transsiberië Expess en tenslotte Syrië en Jordanië. Het eten is heerlijk en we zijn helemaal opgetogen door onze nieuwe plannen.