Rotterdam Marathon 15 tm 17 april

Om 12 uur haalt Rene eerst mij , dan  Ferdinand en Ronald als laatste op voor ons verblijf in Fletcher Rotterdam-AirPort. Goed hotel waar Ferdinand op een matje slaapt omdat het bedoeld is voor 3 personen. Een low budget uitje. Halen na het inchecken de startnummers op in het World Trade Center en verkennen nog even de finish van De Mooiste. Diner bij Fletcher en dan al vroeg naar de kamer voor een hopelijk goede nachtrust.

De Mooiste 16 april 2023

Allen redelijk, matig of slecht geslapen en dan nog even wat stapelen bij het prima ontbijt. Na het ontbijt met de bus naar het centrum. Het miezert een beetje als we een tijd staan te wachten voor we de spullen af geven. Spullen inleveren gaat daarna soepel en hup door naar de start, onderweg nog plassen tegen de afscheidingsschermen. We zien nog geen toiletten, het is sowieso druk en chaotisch. Ik hoor in de verte dat de start bijna is en dat Lee moet gaan zingen. We komen in ons volle startvak, ik neem de eerste van de 5 Maurten-gels. Het hek gaat open en we wandelen naar de start. De grote massa is op een of andere manier daar al vertrokken, het zogenaamde te snelle starten? Doe trui en regencape net voor de start uit. Druk horloge in en een stuk cafeïne kauwgum van Mark Tuitert in mijn mond en heb dan nog even kort oogcontact met burgemeester Aboutaleb. Had natuurlijk even een handje moeten geven, maar het momentum is al weer voorbij. Lee Towers is nergens te bekennen of te horen, een niet geringe teleurstelling maar we moeten door.

Lopen direct de Erasmusbrug op en probeer niet te hard te starten met Ferdinand en Ronald. Rond de 5:40 is het doel. René start langzamer om meer van de ambiance te genieten, hij heeft al een medaille van Rotterdam op zak. Ik voel me direct goed bij het tempo. We passeren na 4 km het stadion van Feyenoord en neem bij het 5 kilometer verzorgingspunt twee AA drinks. Ook bij de andere punten om de 5 km neem ik de tijd om het drinken niet over me heen te gooien. Veel drinken is het devies. Ronald raken we kwijt bij dat punt. Komen bij de Slinge waar heel veel enthousiast publiek is en waar je de  straat heen en weer loopt. Uiteraard een populaire plek voor de toeschouwers. Na de Slinge is Ronald plots weer terug, hij heeft een plaspauze gehad en haalt ons nu weer bij. Loopt een tandje harder en we moeten hem wat afremmen. Het gaat lekker want we lopen steeds in op de pacers, die zijn een perfect doelwit voor ons. Hebben de 4:30 en de 4:20 al gepakt en zien nu de 4:10 in de verte.

Halverwege heb ik nog geen centje pijn, terwijl ik bij een halve marathon dan compleet uitgewoond ben. Bij een drinkpost voor de Erasmusbrug raken we Ronald weer kwijt. Deze keer definitief want later bij de finish blijkt dat hij last van de knie en daarna bovenbeen kreeg en zijn tempo steeds verder afzwakt. Ook de volgers van de zaterdagrunners zien dit in de app gebeuren. Dan de gevreesde Erasmusbrug (26 km) op. Maar door de muziek en het vele publiek is dit juist een oppepper. Om optimaal van de carbonplaat in mijn Alpfafly te profiteren zet ik aan bij de afdaling. Ferdinand roept na een tijdje geïrriteerd  dat ik veel te hard ga met 4:15. Snel weer in het oude tempo van tussen de 5:30 en 5:40 en doorgaan.

We lopen gestaag naar de 4:00 pacer en halen een meisje met rood haar in. We hebben nu een speling van wel bijna 4 minuten op de 4 uur door onze late start. In het gevreesde Kralingse bos gaat het nog steeds heel aardig. Uit het bos is het een groot feest langs de route met confetti en gekleurd vuurwerk. Wat een entourage! Een  paar kilometer voor de finish raak ik even de aansluiting kwijt met Ferdinand. Langzaam wordt het gat groter en de vermoeidheid begint nu toch toe te slaan want aansluiten is niet meer im Frage. Ik ga met de massa mee en zie ook het meisje met het rode haar op eens naast mij. Toch maar even licht versnellen.

Dan de finish, ruim onder de 4 uur en dus super blij. Het doel is gehaald. Ik zie Ferdinand al vrij snel, hij heeft nog even een flinke versnelling ingezet op het laatst en is 1,5 minuut eerder binnen gekomen. We zijn dolenthousiast met onze medaille en nemen een bijtselfie !

Krijgen nog een AA-drink en lopen via het station naar de kleding afgifte. Komen daarna  wat bij en treffen na een tijdje Rene en Ronald. Rene heeft super genoten van de entourage en de marathon. Ook Ronald is ondanks de race met pijnlijke knie erg tevreden met de uitgelopen marathon rond de streeftijd en met de gescoorde medaille. Dan snel in de afgeladen bus naar het Fletcher hotel. Nemen daar een welverdiend pilsje en dan naar de kamer om te douchen en bij te komen. De spierpijn slaat bij ons allen al behoorlijk toe en mijn linkerknie is behoorlijk stijf.  Om half zes met de bus en de metro naar het centrum voor ons diner bij Vader Kleinjan in de oude haven. Moeten nog wel een kilometer lopen met ons stijve  gestel maar het uitstekende diner maakt dat meer dan goed met toffe gastheer.

De nachtrust na de mega inspanning is veel minder dan verwacht door zeer onrustige beenspieren. Na het ontbijtje weer keurig thuisgebracht door de trainert. Uitstappen kost moeite.