11 april 1994

Weer een lekker en stevig ontbijt. Vandaag is 11 april, de jaarlijkse feestdag voor Urfa. In 1924 schijnt men hier van de Fransen gewonnen te hebben. Om 9 uur staan we bij een groot veld waarop schoolkinderen staan, verklede mannen met geweren en dolken etc.

Veel publiek en nogal ongeorganiseerd. Er worden toespraken gehouden maar om 10 uur is er voor ons nog niets interessants gebeurd en gaan we maar weer. De bazaar bekijken. Nu heel leuk met onder andere echte schoenmakers

maar ook een straatje waar alleen maar kleuren-tv’s te koop zijn. Om 12 uur vertrekken we naar het busstation, maar de bus naar Adiyaman gaat pas 2 uur later. Dan gaan we eerst maar liften. Twee mannen nemen ons 40 km mee maar willen dan (best veel) geld hebben. Ze gaan tot Bozova waar we overstappen op de domus naar Kahta (via Adiyaman). We willen ook naar Kahta om daarvandaan Nemrut Dagi te bezoeken. Om 4 uur zijn we in het dorp en gaan we eerst maar eens naar de toeristeninfo. Kahta heeft een slechte reputatie (volgens ons boek) vanwege het afzetten van toeristen. Nu lijkt het heel rustig. Bij de touristoffice blijkt: we zijn de eerste toeristen dit jaar! De man is alleraardigst. Hij had eerst zijn eigen reisorganisatie maar sinds het zo slecht gaat met het toerisme in Oost-Turkije … Hij regelt een hotelkamer voor ons in het hotel dat eigenlijk nog dicht is en een taxi om morgen Nemrut te zien. Ons hotel is oké maar vreemd leeg en midden in de verbouwing. We eten soep, kebab en bonen in het dorp dat nog best groot is met onder andere mooie supermarkten. ’s Avonds zitten we lekker op het balkon van één van de andere kamers.