13 april 1994

Net als gisteren brood met chocopasta voor het ontbijt en süt (melk). Om 9 uur naar de otogar, om half 10 gaat de (mini)bus naar Malatya. Lijkt maar een heel klein stukje op de kaart maar duurt tot 1 uur. Wel hele mooie route. Pas vanavond is er een connectie naar Erzurum, men moet een heel stuk omrijden om de opstandige Koerden te ontwijken. Erzurum is echter safe. Uiteindelijk besluiten we dan maar eerst naar Cappadocië (Kayseri) te gaan. De beloofde bus is er om 3 uur echter niet en bij navraag blijken de tickets elders ook veel goedkoper te zijn. We willen ons geld terug. En dat lukt na een half uur schreeuwen en ruziemaken en met behulp van de otogarpolitie. Dan toch maar ergens anders naar Erzurum geboekt. Om half 9 vanavond weg, morgenochtend daar. Goede prijs. We hebben nog ruim 4 uur ’over’ en gaan in Malatya rondkijken. Tot onze verbazing een heel leuk stadje. We wisselen geld in een hele mooie bank met gratis thee èn een goede koers. Dit is de abrikozen hoofdstad van Turkije en overal zijn die (gedroogd) te koop. In het centrum bij een fontein en tegenover het Atatürkbeeld is een leuk terras. Op één gedeelte zitten ook vrouwen en meisjes. Iedereen is hier ook heel modern gekleed en in de fastfoodtent waar we later eten zitten veel stelletjes. Op straat worden we veel gegroet, gevraagd waar we vandaan komen en een man vertelt ons dat we de eerste toeristen van dit jaar in Malatya zijn. Om 8 uur terug op de otogar, om 9 uur vertrekt onze volle en comfortabele bus naar Erzurum.