15 juli 1993

De volgende ochtend om kwart voor 6 opgestaan. Het is heel koud geweest vannacht maar wij hebben nergens last van gehad. De tent blijkt perfect te zijn voor koude nachten. Om half 7 zijn we al weer aan de wandel. We moeten nu eerst naar beneden naar het meer. Het allereerste stukje is eng steil, later wordt het beter. Maar dalen is ook niet zo gemakkelijk! Uiteindelijk komen we echter bij het meer, waar we nog ongeveer een halfuur langs moeten lopen om bij de hot springs te komen. De eerste bronnen zijn vol met Indonesiërs en het gebruikelijke vuil, meer naar achteren is drinkwater te krijgen. Dit komt via een bamboetak uit de rots en ziet er heel schoon uit, zodat we het zo drinken. Daarna gaan we toch baden in een bron die schoon lijkt en in ieder geval leeg is. Het water is echt gloeiend heet!

Daarna afkoelen en opdrogen op de stenen. Om half 1 verder, we moeten weer omhoog naar de kraterrand, nu dichter in de buurt van de mt. Rinjani, de eigenlijke top. Dit is pas echt een rot stuk. Af en toe wil ik echt niet meer verder. Soms zijn er leuninkjes en later horen we dat ze hier ooit een hotel hebben willen bouwen. Op een dieptepunt (wat ons betreft) ontmoeten we 3 andere mensen. Heel aardig en we klimmen verder achter ze aan. Het zijn Alex en Jesse uit de VS en Ingrid uit Duitsland. Met de morele steun van Jesse die steeds naar beneden roept: ‘Saskia, another 20/15/10 etc minutes’ bereiken we uiteindelijk de rim. Gezamenlijk slaan we ons kamp op en Alex gaat water halen voor ons allemaal. Een hele prestatie want het is een half uur naar beneden en 45 minuten weer omhoog. We maken een vuurtje, zij koken daarop en wij zetten thee op onze brander. Leuke avond met aardige en enthousiaste mensen.