17 maart 1994

Wel lekker geslapen, om 7 uur opgestaan. Kwart voor 8 weg, eerst met een bus naar het busstation dat helemaal buiten de stad ligt. Daar kunnen we de bagage voor de dag bij een vriendelijke militair achterlaten. Men spreekt hier weinig Engels. Het busje voor Bosra is al bijna vol, dus we vertrekken snel. Om half 10 zijn we in Bosra. Een rit door een vrij vlak landschap vol olijvenbomen. Prachtig weer. We stappen uit bij de poort naar de oude stad. Daarachter is de Romeinse weg. Aan weerszijden daarvan liggen ruïnes, waartussen nu gewoon weer mensen wonen! Niet de rijksten trouwens. Voor het eerst sinds weken horen we kinderen om pennen vragen. We gaan rechtsaf naar de citadel en het theater. Uniek in Bosra is dat deze twee hier één geheel vormen. Zo was het theater dus een versterkt fort en laatste bolwerk. Het fort is een doolhof, nog zeer compleet en ook het theater is bijna helemaal intact. Gigantisch (15.000 plaatsen), heel steil en hoog. Er zijn weinig andere toeristen. Wel jammer dat ze veel hekjes, lichtpalen, ijzeren deuren etcetera hebben geplaatst. We  brengen een behoorlijke tijd in het complex door. Dan nog wat overige ruïnes gezien; moskee, die nog in gebruik is, poort van de nabateërs, kathedraal en klooster. Alles uit verschillende tijden, gebouwd door verschillende volken met verschillende geloven. Om een uur of twaalf hebben we ons laatste brood uit Jordanië opgegeten en willen we terug naar Derá. Er staat net een busje dat direct en halfleeg vertrekt. Mazzel dus. Onderweg komen we blijkbaar langs een soort legerkamp want we zien enkele enorme ’raketten’ op vrachtauto’s. Nog nooit zoiets gezien. In Der’a is er direct aansluiting naar Damas. De bussen zijn hier ouder, voller en langzamer dan in Jordanië. Net Azië. Om een uur of 3 aankomst in de hoofdstad. Met een klein busje naar het centrum, maar eerst nog heerlijk broodje met dadels en sesamzaad gekocht. Veel lekkerder dan bij de Jordanen! Even zoeken naar het Al-Haremanhotel maar we krijgen van alle kanten hulp. De manager spreekt geen Engels, maar de kleermaker van de overkant wel. Er zijn geen ‘doubles’ vrij dus delen we een 4-persoonskamer, toch lijkt het heel aardig. Heel oud, maar schoon hotel. Sfeervol met overal planten, mogelijkheid om buiten te zitten etc. Gauw een drankje gaan halen ,want we hebben dorst, wat hoofdpijn en zijn het zat. Beetje rondgekeken. Dadels gekocht en een milkshake(!). Broodje felafel meegenomen. Gedoucht (warm!) en dan ga ik maar naar bed met hoofdpijn. Jelle vermaakt zich alleen, eet nog een shoarma en komt om 10 uur ook slapen.