19 maart 1994

Na ontbijt en was om kwart voor 10 vertrokken. Naar de souq, alles is nu wel open. De bazaar is mooi overdekt met ijzeren bogen, mooie lampen.

De straat komt uit op de omayyad moskee, de belangrijkste moskee van Syrië. Hoewel ik een hoofddoek heb, moet ik toch een zwarte jas met capuchon aan,speciaal voor toeristen net als de ingang en de entreeprijs! Beetje rommelig binnen, er wordt verbouwd. Het is wel heel groot. Eerst een binnenplaats, dan kun je naar binnen. Hoog gebouw, het plafond wordt gerestaureerd. Overal zitten en lopen mensen, er is ook een soort gebedsdienst bezig. We zitten een tijdje de boel te observeren, lopen nog wat rond.

Moslimfamilies maken foto’s van elkaar voor mooie mozaïeknissen.dan besluiten we weer te gaan en krijgen de schrik van ons leven. Jelle’s schoenen zijn weg. Echt weg! Overal gekeken, ze moeten zijn gestolen. We blijven nog een heel tijdje rondlopen en hopen. Hulp van een aardige Duitssprekende Syriër, politie er nog bijgehaald, haalt allemaal niets uit. Uiteindelijk krijgt Jelle een paar slippers van de imam en gaan we naar de politie om aangifte te doen. Daar wil een agent in burger eerst mee terug naar de moskee, waar hij natuurlijk niets kan maar waar zich wel een oudere Engelssprekende heer bij ons voegt die verder voor ons tolkt en ons begeleidt. Weer naar de politie, dan naar het gerechtsgebouw.

Buiten aan een tafeltje schrijft een klerk (‘onafhankelijk’) het rapport, binnen zegels en een stempel. Alles moet betaald worden, hier staat de oude vriend op. Terug op het politiebureau zijn we nog niet klaar, een heel rapport in een boekje en morgen kunnen we het proces-verbaal pas ophalen. Zelfs ons adres moet genoteerd; als ze de schoenen vinden sturen ze ze op. Volgens onze vriend hebben ze gisteren nog een paar schoenendieven gepakt, een uurlang geslagen en voor een jaar opgesloten. Hij zei ook ‘godverdomme hè’(hij was ooit in Holland) en wij: ja ,godverdomme. Om half 3 is alles achter de rug, ik haal Jelle’s sandalen uit het hotel en we gaan toch maar verder. Echt balen dit; we zijn ook te nonchalant geworden in dit zogenaamde diefstalarme land. Ik ben ook kwaad; geen hoofddoek dragen lijkt hier een grotere misdaad dan diefstal (iedereen riep naar mij toen ik niet helemáál ingepakt met de politie terugkwam). Later valt de souq ook tegen en dat komt niet alleen door onze stemming. We zijn te verwend; na de grand bazaar in Delhi, de nauwe èn echt oude straatjes in Jeruzalem, is dit het niet helemaal. Wel mooie winkeltjes, vooral met kruiden, noten etc, ook vreemde ‘geneesmiddelen’(?) als gedroogde hagedissen en schildpadden. Maar veel te snel zijn wij er steeds weer uit. Bovendien zijn nergens snacks, lekkere broodjes etc. de kapel van Paulus (waar hij Damascus ontvluchtte) is onvindbaar. Om 4 uur zijn we terug in het hotel met een felafel. Dan gaan we de nieuwe stad bekijken. Veel winkels, modern! Gezellig ook. Veel schoenen gepast natuurlijk, dat lijkt wel te lukken. Ijsje. Om 7 uur eten we vlakbij ons hotel foul en hummus (echt goedkoop, 1,20 met brood)

nog een laatste rondje door de stad, waarbij we een halve kilo vijgen en een kilo grapefruits kopen. Mmm, gesmuld op ons balkon.