21 februari 1994

Na inpakken en ontbijten vertrekken we om 7 uur naar het Abdali busstation. Op naar Israël, ons vierde land in een maand. We stappen over in een minibus die naar de Westbank gaat en wachten geduldig tot deze vol is. Toch wel wat zenuwachtig vanwege de verhalen over de procedure aan de grens ben ik, maar dat blijkt niet echt nodig. Permit wordt gestempeld en een paar maal paspoort laten zien en dan in de bus die ons over de King Hussein bridge brengt. De Jordaan is echt nauwelijks meer dan een sloot. Aan de andere kant zijn de formaliteiten slechts iets uitgebreider. Ze doen wat moeilijk over mijn paspoortfoto en Jelle moet een foto maken van het plafond, maar daar blijft het wel bij. Dan zijn we dus in het beloofde land. Met de Arabische bus naar Jericho en daarvandaan naar Jeruzalem. Langzame bussen, maar dat geeft niks want de afstanden zijn toch zo klein. We waren gedaald tot 150 meter onder zeeniveau maar stijgen nu weer. Het is grauw weer, het landschap is ook hier kaal. In het dal wel veel bananenplantages. De bebouwing is heel modern en verzorgd. En dan zijn we  al in Jeruzalem. We stappen vlakbij de Damascuspoort uit, waardoor we de oude stad binnengaan.

Een andere wereld! Nauwe straatjes, veelal overdekt, oud plaveisel en overal winkeltjes met groentes, noten, souvenirs etc. Joden, Arabieren en daar tussen veel grote groepen oudere toeristen met allemaal dezelfde jassen aan of petjes op. Er is moeilijk door de mensenmassa heen te komen, maar we hebben al besloten; dit heeft 10 keer, nee 100 keer zoveel sfeer als Amman. We vinden gemakkelijk het aangeraden Tabasco Hotel, een oud sfeervol gebouw, maar wel een troep. Er zijn alleen nog bedden op het dak, eigenlijk een kamer van golfplaat, bomvol bedden. Oké voor ons. We zitten wat te lezen in het hotel, maar gaan dan al gauw op stap. Aan het eind van de drukke bazaar zijn wat oude opgravingen geïntegreerd in moderne bebouwing van huizen en sjieke zaken en kunstgalerijen, mooi gedaan. In een klein zaakje eten we een stuk pizza. Een oude jood komt bij ons aan tafel zitten. Zijn naam is Nathan Kotlowitx, Russisch, later verhuisd naar Zuid-Afrika. Hij praat veel, in het Afrikaans over de oorlog toen hij in Holland was, zijn kinderen en kleinkinderen, het Joodse geloof en de Arabieren, waar weinig van deugt. Na afloop lopen we weer verder door Jeruzalem. Broodje felafel gegeten en tenslotte terug naar het hotel. Later halen we weer een felafel, het is dan 6 uur en alles is dicht, de oude stad is een verlaten stad. Gelukkig is de felafelman er nog net wel en samen met 2 grote sinaasappels vormen zijn extra grote broodjes ons diner. In het hotel ontmoeten we 3 andere Nederlanders, van wie we Lucas al kenden uit Amman. Heel gezellig. Het schijnt dat iedereen hier elkaar steeds weer tegenkomt. Sowieso blijft ons opvallen dat er zoveel rugzakkers zijn en vooral zoveel ‘jonkies’ (ongeveer 18). We voelen ons oud. Na een heerlijke warme douche, om 11 uur gaan slapen.