25 maart 1994

Om 6 uur gaat de wekker, 20 minuten later staan we buiten, met lunch en 3 liter water. Het weer is niet zo, vrij fris en wat wolken. Op het station gaat geen bus naar Mari en niemand kan ons echt helpen, dus gaan we maar liften. Een bestelauto neemt ons mee naar het eerste dorpje en men zegt dat daar wel een bus komt. We wachten een hele tijd, menige bus laat ons staan en dan krijgen we een lift van een vrachtwagen. Later blijkt dat de bussen niet helemaal tot Mari gingen en dan dacht men dat wij vast niet mee zouden willen. Is dit dom of een communicatiestoornis? In Mayadin kunnen we direct overstappen op een micorbus die ons om kwart over 9 voor de archeologische vindplaats Mari afzet. Overigens een hele mooie ‘reis’ hier naar toe. Onderweg vooral heel veel ezeltjes waarmee men water haalt, aan weerszijden 2 metalen vaten, een traditioneel geklede vrouw erop of ernaast. Echt mooi dit Eufraatdal, zeer groen door irrigatie. Wel valt op dat overal heel veel rotzooi ligt, vooral plastic zakken. Zo erg hebben we het nog nooit gezien en het is echt zonde.

Mari is een voormalig Mesopotamische stad uit 3000 voor Christus. Het ligt in de middle of nowhere en er is echt weinig van over. Toch zijn er tot onze verbazing tegelijk met ons maar liefst 3 toeristenbussen. We ontbijten eerst op een van de zeer weinige lapjes gras hier, kijken dan rond tussen de aarde muren en restanten. Overal wel veel grote kapotte kruiken. Mooie vondsten zijn inde musea. Als we weer vertrekken moeten we tamelijk lang wachten op een lift naar Doura  Europos, 20 km terug richting Deir. Er is gewoon nauwelijks verkeer. We rijden dan mee in de laadruimte van een bestelauto vol kinderen en eten. Een enorme familie (2 auto’s) gaat picknicken in Doura. Het is vrijdag, dus ze zijn niet de enigen! Het weer is momenteel niet zo geschikt, soms zelfs regen. Het uitzicht over de Eufraat is wel heel mooi, de ruïnes van de Seleuaidische stad uit 280 v. chr. (later Romeins) vallen wat tegen. We lunchen op de stadsmuur. Verder zijn er naar onze zin iets te veel mensen, vooral vervelende jongens die ons overal volgen. We gaan dus weer terug naar de weg, komen dan langs 3 bussen vol kinderen op schoolreisje. Ze lopen eerst 5 minuten achter ons aan te jennen en te klieren, dan nodigt de leraar ons uit voor koffie. Wij vinden de Syriërs lang niet altijd leuk. Er zijn enkele hele aardige mensen maar ook best veel vervelende, vooral kleine en grotere jongens. Om ongeveer half 3 zijn we terug bij de weg, het is nu wel heet. Gelukkig redelijk snel een lift van 2 civiel ingenieurs die bezig zijn irrigatieprojecten te inspecteren. We communiceren in het Frans. Aardige lui. Na ongeveer een uur stappen wij net voorbij Mayadin uit omdat we nog wat van het platteland willen zien. Leuke wandeling van een dik uur langs de weg. Iedereen zwaait en wil op de foto. Theegedronken bij een man met een tomatenkwekerij en dan bij een familie.

Drie oma’s (compleet met getatoeëerde gezichten), vrouwen en veel kinderen, uiteraard. We mogen zelfs blijven slapen en krijgen brood mee voor onderweg. Heel leuk, lieve mensen. Als ze allemaal nog staan te zwaaien stopt de eerste de beste auto voor ons en springen wij in de laadbak. We voelen ons net filmsterren! Om 6 uur zijn we na een enerverende dag terug in Deir.