24 maart 1994

Om kwart voor 9 de straat op om op de bus naar Deir-es Zur te wachten. Eerst nog naar de wereldomroep geluisterd, beppe Anjum is vandaag jarig maar dat werd niet vermeld. De bus arriveert tegen half 10, het is een Poulman dus ’duur’ en je moet kaartjes in een kantoor kopen. Wel een gedoe soms, bussen in Syrië. Hele leuke rit door de zeer groene woestijn, ontelbare bedoeïententen en nog veel meer kuddes met schapen ,geiten en meestal 1 ezel, voor de hoeder. Na ruim 2 uur zijn we in Deir, best wel een grote stad aan de Eufraat. Als gewoonlijk in Syrië is de ‘garage’ enkele km  buiten de stad, we lopen naar de stad. Aan één van de vertakkingen van de Eufraat staat het Damashotel; ons, vrij basic, onderkomen voor de komende 2 nachten. Wel een leuk balkon met uitzicht over de rivier waar helaas druk verbouwd en omgelegd wordt. Felafel en vies rood frisdrankje.

De frisdranken zijn slecht in Syrië. Beetje door het centrum gelopen (veel winkels) en naar de echte rivier. We hebben dan een militaire escorte van 2 jochies op een fietsje, die zoals bijna alle schoolkinderen hier een militair uniformpje dragen. Waarom? Hier is de Eufraat echt breed en er loopt een mooie voetgangers hangbrug overheen. Overgestoken en weer terug op de zuidoever. Drankje op een terras aan het water (!) gedronken. Later op ons eigen balkon gezeten en toen boodschappen gedaan voor morgen. Aardige winkeliers hier. In een echt Arabisch café thee gedronken en onze Arabische ‘sweets’ opgegeten. Leuk.

Ons diner is een heerlijke shoarma en daarna drinken we een pilsje (!!) op het terras aan de Eufraat. Wauw!