23 maart 1994

Uitgeslapen tot maar liefst half 10. Was gedaan, ontbeten, thee gedronken en dan naar het museum. Het archeologisch museum van Palmyra valt wat tegen. Blijkbaar wordt het meeste dat gevonden is verplaatst naar Aleppo of Damascus. Wel mooie bustes uit de tombes. Verder willen we vandaag de oase (waha in het Arabisch) zelf gaan bekijken, een tip van iemand in het ‘visitorsboek’ van ons hotel. Dit is uiteraard de reden van het ontstaan en de welvaart van Palmyra dus toch een ‘must’ en achteraf vinden we het zeker! Leuke smalle paadjes langs ontelbare ommuurde ‘tuinen’. Heel veel olijfbomen en palmen. Onze eerste ontmoeting is met een man die ons meeneemt naar een soort bassin en wil dat wij daarin gaan baden. Ja ja, beetje raar dus. Later is het al beter als we een kopje thee krijgen van wat mannen die aan het irrigatiesysteem werken (het water stroomt overal langs kleien kanaaltje door de oase).

Wel valt op dat het 1e onderwerp van gesprek in Syrië altijd huwelijk en ‘bebies’ is. Deze man zegt dat hij 3 kinderen in 4 jaar heeft geproduceerd en laat zijn spierballen zien. Geboorteplanning is duidelijk niet in in Syrië. We hadden ook een ontmoeting met een man die 7 kinderen had in 15 jaar huwelijk. Hij was trouwens wel heel aardig en liet ons zijn twee Friese koeien zien toen wij zeiden dat we uit ‘Holanda’ kwamen. Onze leukste ontmoeting is echter in het huis van een familie met 2 dochters (15 en 17).

De moeder met traditionele hoge kap doet het woord en voorziet ons van  thee met heerlijke koeken. Ik ben blij met mijn 3 woorden Arabisch maar baal dat ik niet meer ken. Het huisje is heel eenvoudig, zeer schoon en heeft gekleurde kleden en kussens op de vloer en tv en koelkast. De 3 vrouwen willen ook wel op de foto, tot onze verbazing. Pa houdt zich wat afzijdig. Heel leuk. Tot slot komen we ook nog een man tegen die redelijk Engels kan en zegt dat zijn familie heel veel grond bezit hier. Hij laat ons één van zijn tuinen zien met olijven, dadels, vijgen, abrikozen, granaatappels en ook wortels, radijs, bonen enzovoort. Om 6 uur zijn we weer thuis. Ook veel kinderen gezien onderweg die soms om pennen vragen, maar ook gewoon heel graag op de foto willen. Linzensoep in een gezellig toeristententje en felafel in ons vertrouwde lokale zaakje vormen het diner.