3 september 1993

Om een uur of zeven ontbijt, we wennen al aan de vette hap, wel voedzaam. De vriendelijke caretaker betaald en we mogen met de overheidsboot mee naar de overkant varen. Vandaar met fietsriksja naar Gosaba. Onderweg krijgen we een lekke band.

Als die ergens in een dorpjes wordt geplakt, hebben wij weer veel bekijks. De mensen leven hier echt op straat, lijkt wel gezellig, beetje kletsen en wachten tot er iets vermakelijks langskomt, zoals 2 toeristen. We krijgen nog een vreemde appelachtige vrucht van iemand. De riksjarijder vroeg maar 10 rp maar omdat het zo zwaar fietsen was met die lekke band geven we hem 15. Hij is zichtbaar blij. Gosaba is een echt dorp, hier is van alles te koop, tot aan radio's toe. Wel weer de gebruikelijke modder en kleihutjes. We varen over met de ferry en moeten weer per fietsriksja verder naar Sunakhali. Hier zijn de riksja-wallahs een stuk minder aardig en vragen maar liefst 20 rupee. Ook op de rest van het eiland minder enthou-siaste kinderen en zwaaiende mensen. In Sunakhali kost de boot naar Basanti 1 cent per persoon. We moeten een uur wachten op de 'expresbus' naar Calcutta. Als die komt zijn we de enige die instappen, dezelfde conducteur van de heenreis begroet ons. Later blijkt dat we bij de uitstapplaats zijn ingestapt, 100 meter verder staan de mensen te dringen om een zitplaats te bemachtigen. Toeristenprivilege. We zitten nu helemaal voorin en zien precies wat er op de weg allemaal gebeurt, en dat is nogal wat. Die weg is precies eenbaans, bij een tegemoetkomende bus of vrachtauto moeten beiden half de berm in. Verder wordt alles (kippen, geiten, schapen, koeien, eenden, kinderen, fietsers en autoriksja's) van de weg afgetoeterd. Dit lukt niet altijd even goed, vooral de schapen blijven gewoon staan. De chauffeur moet stalen zenuwen hebben. Een keer gaat het mis en raken we blijkbaar wat. Om half vijf zijn we terug in Calcutta. De conducteur wijst ons de weg naar de ferry naar Howrah-railwaystation. Het station valt ons mee, zelfs de toiletten zijn redelijk schoon. Wel bedelaars natuurlijk maar er is ook van alles te koop en de informatie is duidelijk. In de nette 'vegetarische' restauratie eten we een stevige maaltijd van gevulde chapatis, curry, dhal, dosa etc. Onze namen staan keurig op de reserveringslijst in de trein en precies op tijd (19.20 uur) vertrekken we in een schone, niet helemaal volle trein.