2 september 1993

's Nachts geplaagd door muskieten. Om half 7 gewekt met de vraag of we ontbijt willen. Het antwoord is nee want we willen uitslapen. Het regent. Om 9 uur komen ze weer: nu voor de lunch, nee, bedankt, maar ontbijt willen we nu wel. Veel communicatiestoornis. Met behulp van de baas (caretaker) komen we er uiteindelijk uit en om 10 uur zitten we op de veranda (het complex staat op palen) aan de patat, ei en chapatis.

Rustdag met lezen en schrijven. Om 3 uur komt de caretaker vragen of we mee willen naar de markt in een dorpje in de buurt. We varen er heen. Het dorp is een geheel van hutjes met een paar winkels en op de markt mensen met aardappels, kruiden, linzen, groenten, pepers, etc. voor zich op de grond uitgestald. We hebben zeer veel bekijks. De halve (of misschien wel de hele dorpsjeugd volgt ons iedere stap. De volwassenen staren. Een nette jongen vraagt in goed Engels of we de school willen zien. We gaan mee. Het dorp is zeer nat en modderig. We worden welkom geheten door de hoofdmeester.

De school heeft 10 klassen en 14 leraren. Een spreekt heel goed Engels en leidt ons rond. De lokalen zijn klein en heel donker. De school is uit maar in de hoogste klassen zitten leerlingen huiswerk te maken. Ze leren ook Engels hier en verstaan ons wel maar zijn meestal te verlegen om onze vragen te beantwoorden. Alle kinderen volgen ons nog steeds, ook als we met de meester thee gaan drinken in een van de shops. We krijgen thee en koekjes en praten met de leraar die alles vertaalt voor de belangstellende omstanders. Wat ons beroep is, wat Nederlands voornaamste produkt is, welke vakken we op school hebben, welke godsdiensten en moeten alle kinderen over het christendom leren? Hij kent Nederland van de dijken. De winkelier stelt vragen via de leraar over het nederlandse geld en we tonen hem een gulden. Die gaat van hand tot hand en we schenken hem aan de shopkeeper. Ook het feit dat de oude koningin er op staat en dat die nu al zeker 80 is wordt weer driftig vertaald. Na de thee moeten we de betelnoot proberen, gewikkeld in een groen blad en kauwen maar. Hier schijn je verslaafd aan te kunnen raken. Vies is het niet, je speeksel kleurt rood. We mogen niet betalen voor de thee, het is de plicht van Indiërs hun gastvrijheid te tonen. Al met al een hele leuke ervaring. 's Avonds het bekende diner.