10 maart 1994

10 maart 1994 - Aqaba, Jordanië

IMG0087

Uitgeslapen tot half 10. Meer was gedaan. Prachtig weer. Jelle haalt brood en kaas voor ’t ontbijt. Daarna gaan we op stap, via de Tourist office. Weinig info daar en een mevrouw die nauwelijks Engels spreekt. We liften dan naar het strand ten zuiden van Aqaba. We worden door een aardige man afgezet bij het Marine Science Center. Hier is o.a. een aquarium voor bezoekers. Nou als vis en koraal in het echt ook zo mooi zijn… iemand vertelt ons dat vlakbij een goede plaats voor snorkelen is. En inderdaad 1 km verder is een strandje, waar 1 moslim familie volledig gekleed aan het zwemmen is. Ook ontmoeten we een bekende uit de bus vanaf Amman. Hij weet Jelle’s naam nog (jella is Arabisch voor ‘kom op’o.i.d.) en roept ons. Deze jongen vangt hier vis die hij in Amman voor aquaria verkoopt.  Nou dan moet het snorkelen toch zeker de moeite waard zijn! En dat is het ook, veel vis, koraal en anemonen.

IMG0086

Scholen met duizenden minivisjes, goudvissen en kwallen! Wel vinden we het weer wat koud (verwend in de Indische oceaan), vooral ook boven water, in de wind. Terug krijgen we een lift van een  vrachtauto met 1 band compleet aan flarden; ‘no problem’, de chauffeur is wel wat boos op ons omdat we geen Arabisch kennen, als ik na afloop ‘shukran’ uitbreng is hij enigszins tevreden. Op de kamer gebleven tot half 8 ofzo. Daarna wat inkopen gedaan voor onze expeditie naar Wadi Rum; humus in blik, de onvermijdelijke tonijn en gedroogde vijgen. Daarna gaan we uit eten; dit keer in het tentje naast dat van gisteren, dit zijn eenvoudige restaurantjes half in de open lucht, met veel locals en zeer beperkte menukaart. Alle toeristen in Aqaba dat zijn er niet veel begin maart ’94 zagen we verzameld in een ander restaurantje met Engels uithangbord en ongetwijfeld vermeld in LP. Voor dit soort gelegenheden voelen wij ons na 9 maanden reizen te goed! Het eten is heel goed, lekkere rijst, fuul (bonen), kip en salade. Samen met 2 drankjes nog geen 6 gulden. Een Jordaniër biedt ons thee aan, hij heeft 10 jaar in Berlijn gewoond en spreekt perfect Duits. Ook krijgen we koekjes die bedoeld zijn voor het feest na Ramadan. De thee mag hij niet betalen van de baas. Aardige lui die Arabieren, daar blijven wij bij.

Foto’s