5 november 1993

Vandaag is de dag: we moeten over de pas op 5400 meter! Daarom staan we om 4.15 uur op en kleden ons zoveel mogelijk in de slaapzak aan. Pannekoeken hebben we gisteren al gekocht en we bestellen er een pot thee bij en vertrekken tegen kwart over 5, alle kleren aan. Het is nog helemaal donker, maar een bijna volle maan geeft ons voldoende licht. Het gaat heel hard omhoog, we raken behoorlijk buiten adem, maar het gaat. De hemel kleurt paars als de zon opkomt. Het is echt zwaar. Om half 9 zijn we op het hoogste punt. Snel gedaan in 3 uur dus. Er staat een soort gedenkpunt met vlaggetjes waar we foto’s maken, onder andere met de Dockumer Courant (overal gelezen).

Het is hier koud en we krijgen alle 4 barstende hoofdpijn. Snel verder dus maar. Heerlijk naar beneden. De afdaling is echter wel lang en steil. We zijn moe en voelen ons niet fijn. Een paar korte stops en om half 1 komen we eindelijk bij de eerste lodge op 4100 meter. Spuugzat van het dalen en hangerig. We knappen aardig op van een noodlesoep. Dan is het nog een uur naar Muktinath en dat gaat goed. De dorpjes hier zien er een stuk ontwikkelder uit dan aan de andere kant, onze lodge heeft warme douche en de prijzen zijn weer wat normaler (20 rp voor een kamer). De douche is fijn, jammer dat we onze enorm vieze kleren weer aan moeten. Dan is er thee op het dak en later eten en weer thee en appeltaart in de diningroom, waar een pot gloeiendhete kolen onder de tafel staat. Het is hier echt lekker warm en we krijgen er weer wat lol in. Vooral als ik win met hartejagen. Het eten bederft ons plezier een beetje; alles smaakt naar petroleum. De muziek is top.

Als we het terugsturen krijgen we het met iets minder bijsmaak weer terug. We spoelen het dan maar weg met 2 koude San Miguel.