13 maart 1994

Het is geen rustig weer gebleven, nu weer veel wolken. Om 8 uur vertrokken, na een ijskoude douche. Stukje gelopen, maar dan krijgen we een lift van een aardige bedoeïn tot aan ‘de eerste kruising’ ongeveer 10 km buiten Rum. Weer verder gelopen, heel stuk nu, maar zo zien we ook nog wat van de omgeving. Op het moment waarop we het eigenlijk zat zijn krijgen we een tweede lift. Dit is overigens pas de 3e auto die onze kant op gaat en de tweede dus die stopt. Echt nauwelijks verkeer. Tegen kleine betaling kunnen we mee tot aan de Desert Highway. Als we hier nog geen 5 minuten hebben gewacht op de bus stopt een enorme vrachtauto. We kunnen meerijden tot Amman. Ruim genoeg, goed uitzicht, aardige chauffeur.

Hij vervoert ‘fuel’ en rijdt samen met 2 andere auto’s, vanuit Irak zeggen ze, wat vreemd lijkt. Gezamenlijke stop om te eten en thee te drinken. Om half 3 zijn we in Amman, na 4,5 uur rijden. De chauffeur vindt dat hij mij nu wel mag zoenen, want we zijn ‘friends’. Nou, nee bedankt. Hij zal wel wat gefrustreerd zijn, is ‘al 30’ en heeft nog geen vrouw, want dat kost 4000 JD (=10.000 gulden). Nog 2 stadsbussen en we zijn weer thuis (het Cliff dus). Alles is dicht in Amman, het feest ter gelegenheid van het einde van Ramadan is begonnen en duurt nog wel even, horen we. De Syrische ambassade blijft wellicht dicht tot woensdag, helaas! Gelukkig wel volop eten te koop. Ons Israëlboek verkopen we aan een Nederlander die uit Amsterdam is komen fietsen.