14 januari 1994

Dus toch maar weer naar het Malar hospital vandaag. Het is ‘Pongal’, het oogstfestival van Tamil Nadu. Bijna alle winkels zijn dicht, de bus veel leger dan anders, overal is suikerriet te koop et cetera. De straten zien er vrolijk uit: de suikerrietstengels met bosjes bladeren op de top, de aardewerken potten die worden verkocht voor het koken van de eerste ‘nieuwe’ rijst en de prachtige krijttekeningen op alle stoepen voor de deur. In het ziekenhuis is het rustig, de arts is verbaasd ons te zien, maar redelijk tevreden over de wond. Verder wat gelezen en zo en geluncht waar we op de laatste dag toch nog ruzie krijgen in onze favoriete thalilunchtent. De baas vindt dat wij te vaak om bijvulling vragen. In werkelijkheid nooit meer dan 2 keer, bovendien krijgen wij steeds minder dan de locals. Pure discriminatie/vreemdelingenhaat dus weer. Jelle gooit uit frustratie de bananenbladen met inhoud op de grond. Dit is India. Om half 3 vertrekken we naar het vliegveld, per riksja en trein, waar we onmiddellijk ontdekken dat ons vliegtuig 1,5 uur vertraging heeft. Zoals verwacht ontmoeten we R en C weer, wier vliegtuig (Air Lanka) wel op tijd vertrekt. Zij hebben een leuke tijd gehad maar zijn in Varkala met stenen bekogeld door gemaskerde dansende mannen. Heel bedreigend. De enige 2 andere aanwezige toeristen zijn 2 Engelsen van wie de man een ernstige wond aan z’n wang heeft omdat iemand een steen naar hem gooide in de trein. Dit zet je toch wel aan het denken. We moeten zelfs tot na achten wachten, krijgen wel ‘heavy snacks’ (o.a. broodje kaas) en hebben tijdschriften gekocht. Het is 55 minuten vliegen met een airbus 320. De maaltijd aan boord is redelijk, maar het drankje is bier (Heineken!) en anders niks. We delen een taxi met een Australisch stel. Zij zijn maar 3 weken in India geweest, maar zijn nu al echte Indier-haters! Ze hebben ook een paar verbazingwekkende anekdotes. We nemen een kamer in het YWCA, enorm duur (bijna 25 piek), wel mooi. Voormalige Nederlandse ambassadeurswoning met prachtig meubilair. Zeer opvallend was overigens de rust op straat, de netheid en geen getoeter! Om half twaalf kunnen we naar bed.