16 februari 1994

Als ik ’s ochtends vroeg inkopen doe voor het ontbijt vraagt de winkelier: ‘Good morning, how are you?’. Ik ben zo verbaasd dat ik niet eens reageer. Zoiets heeft een shopkeeper al heel lang niet meer aan ons gevraagd. Als we later een krant willen kopen heeft de verkoper geen wisselgeld en vraagt ons om later op de dag maar te komen betalen.  Jee, ze zijn hier echt aardig! We zijn dan op weg naar de bus voor Jerash. We gaan naar het busstation met een ‘service taxi’. Dit zijn personenauto’s die 5 passagiers meenemen en ongeveer een kwartje kosten. De mensen staan zeer gedisciplineerd in een lange rechte rij te wachten hiervoor. Een luxe bus brengt ons in ongeveer een uur naar Jerash.

Zeer goede, brede wegen door een kaal, glooiend landschap. Toch is het hier heel vruchtbaar want we zien de prachtigste groentes. Radijzen zo groot als bieten en aubergines zo groot als spitskolen. Er zijn ook veel kassen. De ruïnes van het oude Jerash liggen tegen de nieuwe stad aan. Het is vandaag een beetje guur, met een koude wind, die de wolken langs de hemel jaagt. Toch hebben we het grootste deel van de dag zon. De ruïnes, van een Romeinse provinciale stad uit de eerste eeuwen na Christus, zijn heel interessant. Enkele uren lang bekijken we het forum, tempels, kerken (van een later tijdstip) poorten, baden en 2 amfitheaters. Door dit alles heen loopt een mooie lange straat met zuilen aan weerszijden. Onze lunch van sesambrood met marmiet en sinaasappels eten we op in een amfitheater! Ook het kleine museum is interessant. Overal wordt nog aan de restauratie gewerkt. Om een uur of 3 nemen we de bus terug.

De bussen zijn snel, rammelen niet, zijn niet vol en stoppen weinig. Ideaal dus? Nou nee, niet helemaal. De hele weg staat er namelijk een bandje op met keiharde, afschuwelijke Arabische muziek (monotoon geschreeuw). Ook ’s avonds in ons hotel is dit een plaag. Daar staat de TV zo hard dat je er echt doof van wordt. De Jordaanse personeelsleden en gasten zitten er de hele avond als in trance naar te staren. Toch brengen we de avond hier door, lezend, schrijvend en etend.