19 januari 1994

We gaan direct met de bus naar de Iranese ambassade, na het ontbijt. De ambassade is verhuisd maar dankzij een aardige riksja chauffeur vinden we hem toch. We moeten buiten blijven wachten terwijl de portier ons vragen stelt en de antwoorden binnen overbrengt. Elke keer gaat het hek weer helemaal dicht. Uiteindelijk mogen we op het terras een formulier voor visumaanvraag invullen. Dit gaat dan naar Teheran en dat kan wel 3 weken duren, maar misschien lukt het wel voor 5 februari. Proberen dus maar. Om 11 uur zijn we weer terug, eten een soja-ijsje (onze nieuwste favoriet) en bespreken wat we zullen doen. Morgen om 7 uur komen pap en mam namelijk al. Het is moeilijk voor te stellen. We besluiten te verhuizen naar een hotel in Fort, dit is goedkoper en dichterbij het busstation. Dan kunnen we morgenochtend (om 5 uur!) gewoon naar de airport bus lopen. We nemen een kamer in het Sri Lanka Ex Servicement Institute, oud gebouw maar schoon. Om half één maken we een wandeling door Fort, veel militairen hier, weinig winkels. Aan de waterkant is een speeltuintje met tentje dat consumpties verkoopt. We eten een lekkere sandwich met cola en zitten heerlijk op de stenen aan het water. Het is zwaar bewolkt vandaag. Toch wel een beetje een wachtdag. We winkelen wat, drinken een milkshake en koffie, eten een mango et cetera. Om 7 uur luisteren we naar de wereldomroep en gaan uit eten. Kip met friet.