26 september 1993

Bij het ontbijt ontmoeten we 3 Nederlandse meisjes die net begonnen zijn aan een 10-weekse Indiareis. Zij hebben het nieuwe Indiaboek en dat mogen wij een dagje lenen. Door ons gepraat gaan we pas om half elf op pad. Op het station reserveren voor de treinreis naar Jaisalmer. Hier een speciaal loket voor toeristen, gehandicapten, ouderen en ‘freedom fighters’ (whatever they may be!), leuk rijtje om in geschaard te worden. Wel een kort rijtje voor het loket. De bus brengt ons dan naar Amber. Het ritje duurt een klein uur en de bus zet ons voor het Amberpalace af. Een stukje klimmen en we staan op de binnenplaats. Vier olifanten hier waar je een rondritje op kunt maken, prachtig uitzicht over het stadje Amber. Ook in de omgeving veel historische gebouwen, onder andere een prachtig waterpaleis, dat we met de bus passeerden. Het paleis is mooi en groots, met onder andere mooie binnentuin en spiegelhal. Hier kun je echt verdwalen. Boven het paleis ligt nog het Amberfort, een flinke klim leidt hier naar toe. Het uit zicht is schitterend. Het fort is zeer groot, maar een rotzooitje.

Dan blijkt dat er een tv-serie (Akhbar the Great) wordt opgenomen in het fort.

Overal acteurs in mooie kostuums, we maken met enkelen een praatje. Weer een heel mooi uitzicht. Het fort is ook heel groot, er zijn allemaal ruimtes, onder andere 1 met het grootste kanon op wielen ter wereld. Beneden oefenen ze met een klein kanon (waarom?) en dat geeft schrikbarende knallen. We lopen langs een zeer ongebruikelijk paadje weer naar beneden achter een man met een baal gras aan. Hij wacht steeds op ons. We komen dan uit in een dorpje vlak buiten Amber. Daarachter ligt de openbare weg en daar stappen we in de bus naar Jaipur. Onderweg weer veel kamelenkarren en enkele olifanten. Het laatste stukje lopen we naar huis. In het paleis bellen we naar huis om het nummer door te geven (dit kost toch nog 1.12 minuut). Luttele secondes na het neerleggen belt mam al terug! We brengen felicitaties voor JM en papa over en horen dat André een baan heeft en Jeroen en Bella samen zijn zeilen. Verder hebben ze folders voor Sri Lanka in huis gehaald. Allemaal leuk nieuws dus. De verbinding valt een keer weg maar dan bellen ze gewoon opnieuw. Dan gaan we uit eten in hetzelfde restaurant als gisteren. Jelle bestelt een paper masala dosa en die is nog groter dan een krant. Aan beide kanten steekt hij 25 cm over het bord. Om 9 uur gaan we naar de film in de Raj Mandircinema. Dankzij de lady’s queue weet ik gemakkelijk kaartjes te bemachtigen. De mannenrij is echter enorm. De bioscoop heeft een prachtig interieur en zit helemaal vol met complete families inclusief baby’s in het nette pak. De film is in Hindi maar zo overdreven geacteerd dat we het verhaal moeiteloos kunnen volgen. Het duurt tot precies 12 uur en is een hele leuke ervaring.