8 maart 1994

Om 7 uur vertrokken, samen met een Canadees. Van hem hebben we gehoord dat er nog geen bussen naar het  bezette gebied gaan (vanwege de rellen in Hebron) en we dus wel een service-taxi moeten nemen. Het gaat wel snel en het is prachtig helder weer. Even na achten zijn we al bij de brug, maar om half  9 gaat de Israëlische paspoortcontrole pas open. Gigantische departure-tax betaald en verder verloopt alles vlot. Voor we het weten zitten we al in het Jordaanse busje over de brug. Aan de andere kant moeten de rugzakken nog even open en dan is het wachten tot de bus naar Amman vol is. Uiteindelijk zijn we na elven in Amman. Post gehaald. Enigszins teleurstellend, we weten dat er meer verstuurd is dan dit. Oma’s brief is er wel, die is al weer een keer heen en weer geweest naar Rijsenhout, om onduidelijke reden retour afzender gegaan. Veel eten gekocht (lekker brood!), we hebben een lege maag en ingecheckt in het Cliff. Voor de derde keer en we worden begroet als oude bekenden. Omdat er in Amman echt niets te doen is gaan we ’s middags naar Madaba. Hier bevinden zich enkel mozaïeken. Spectaculair is het zeker niet, maar wel leuk. De route langs de ‘Kings Highway’ is heel groen. Terug in Amman is net de zon onder en eten we 2 broodjes shoarma. Het is overal enorm druk met mensen die etend, drinkend en rokend de vast verbreken. Morgen gaan we naar Aqaba.