18 december 1993

In Cochin nemen we direct een riksja naar de ferry voor Bolgatty eiland. We willen namelijk proberen om daar een kamer in het paleis te krijgen, een oud Nederlands gebouw. Er blijken alleen nog AC-cottages vrij te zijn, belachelijk duur voor 600 rp. We nemen dan maar alleen een ontbijt. Het paleis is eigenlijk meer een groot landhuis, wel mooi. Maar het terrein eromheen is zeer slecht onderhouden. Terug op het vasteland van Ernakulam vinden we een kamer in een heel gewoon hotel voor 83 rp. Heerlijke gedoucht. Dan gaan we weer met de boot, nu naar Fort Cohin. Dit is het oude gedeelte en het is er superrustig en mooi. We zoeken eerst het GPO op, ons poste restante adres. Er is geen post. En dat terwijl het zo’n 3 weken geleden verstuurd moet zijn. We balen en ons beeld van de Indische posterijen wordt er niet beter op. Weer buiten zien we een leuk café waar we iets drinken en fingerchips eten. Goedkoop, gezellig en vol travellers. Morgen gaan we de rest van Cochin bekijken nu terug naar Ernakulam om wat rond te struinen. Deze stad is ook vrij rustig en easygoing. Er is een brede boulevard, er zijn ruime straten en er zijn prachtige winkels! Echt een modern, welvarend geheel. Anders dan de rest van India en toch niet ‘verwesterd’. Er zijn ook prachtige juwelierszaken en we hebben bijna spijt dat we de oorbellen al in Mysore hebben gekocht. We gaan lunchen in een zeer moderne tent: pizza met een ijsje. Duur maar lekker. Als we weer buiten komen is de straat afgezet en staan er mensen langs de kanten. Even later scheuren er een aantal politieauto’s langs en dan een Ambassador met een wuivende vrouw erin. Vaneen omstander horen we dat dit Sonia Gandhi is, de vrouw van de voormalige president Rajiv G. zij is hier ter gelegenheid van de Indira Gandhi-bootrace die het begin markeert van een ‘toeristenveertiendaagse’. Ons hotel ligt in de buurt van de boulevard en we gaan dus ook even kijken bij de bootrace. Er zijn heel veel mensen en er liggen wat hele lange roeiboten in het water.

Verder gebeurt er zo lang niets dat we het maar opgeven. Na een drankje, in het hotel opgefrist onder de koude douche. Het is hier heel warm (benauwd) maar niet zonnig. Op zoek naar een eettentje inde buurt zien we dat vlakbij een bioscoop is waar vanavond de film Shining Through met Melanie Griffith en Michale Douglas (in het Engels) draait. Daar willen we wel heen. Een restaurant vinden valt eerst niet mee, blijkbaar weer wat andere eetgewoontes hier, nergens gewoon rijst en soms zelfs alleen snacks verkrijgbaar, om 8 uur ‘s avonds! We vinden dan toch nog een goede thali met hele lekkere dikke rijst voor 7,50 rp. Na afloop kijken we nog even op de foodmarket tegenover, een gezellig geheel met life muziek en lekker eten. Als om 9 uur de voorverkoop opengaat is er nog bijna niemand, Engelse films zijn zeker niet zo polulair. We kopen 2 van de duurste kaartjes (2x10rp) en zitten prachtig vooraan op het balkon. De film gaat over de oorlog en is spannend, soms wel wat simpel. Om 12 uur liggen we in bed na een hele lange leuke dag in gezellig Cochin.