20 december 1993

Omdat we Cochin zo leuk vinden zijn we er vandaag een extra dagje waarop we verder eigenlijk weinig van plan zijn. Tegen tienen gaan we ontbijten in het winkelcentrum tegenover ons hotel. Lekkere tomatenomelet en een domme ober. Aan de andere éetgewoontes’ zullen we wel nooit wennen. Zo ook gisteravond weer. Het is hier niet alleen ‘ander land, andere zeden’ maar die zeden verschillen ook weer per staat binnen India en zo raken we dus nooit ergens vertrouwd mee. In Kerala is het blijkbaar normaal om de rijst na de andere gerechten te eten en dus kregen we onze rijst maar nooit. Ook de eeuwige ergernis van de te snelle bediening was hier weer extreem. Toen ons bord nog half vol was vroeg de ober al of we ook een toetje wilden en bracht ons de kaart. (Wel lekkere ijsjes hier trouwens, ook een specialiteit van Kerala geloof ik). Vandaag mag ik van Jelle naar het beauty parlour en daar laat ik ‘s morgens mijn haar knippen, warme oliebehandeling, hoofdhuidstoombad en massage en wassen. Dit duurt 2,5 uur en dan gaan we lunchen, thali. ‘s Middags is mijn gezicht aan de beurt: masker, massage (heerlijk!), stomen, talg verwijderen, masker. Jelle heeft ondertussen een beetje een saai dagje maar hoort wel de loting voor het WK op de wereldomroep. Om 5 uur drinken we wat, eten een ijsje en slenteren langs de boulevard. Daarna gaan we naar de ‘sound- en lightshow’, opnieuw een show ter gelegenheid van de Tourist Fortnight. Het blijkt echter een toneelstuk in Malayalam te zijn. Hoewel het mooi in elkaar zit wat betreft geluid en licht effect is het voor ons dus minder interessant. Om kwart voor 8 knijpen we er tussenuit en gaan naar de Food Fair. Allemaal stalletjes van goede hotels hier en we eten Chinese kip, nasi en curry en chapatis van papieren bordjes. Er is ook een vertegenwoordiger met thermoskannen en van hem kopen we een prachtige alu-kan, met 5 jaar garantie in India.