23 april 1994

Twee verassingen wachten ons ’s morgens: de winkels zijn bijna allemaal open en het regent behoorlijk. Brood en yoghurt gekocht voor het ontbijt en bij de wereldomroep opgegeten. Het is nota bene 22 graden in Nederland! Hier is het vandaag niet alleen Soevereiniteits- maar ook kinderdag. De parade van de kinderen valt behoorlijk in het water en wij hebben al gauw genoeg van Amasya in de regen. Maar om elf uur is er een bus naar Ankara die ons in Songurlu bij Bogazkale kan afzetten, prima dus. De service in de bus lijkt naar het westen toe steeds beter te worden, hier krijgen zelfs een gratis ‘sjokoprens’. Om half 2 zijn we op de plaats van bestemming en is het inmiddels mooi weer. Nu alleen nog wachten op de minibus naar Bogazkale. Volgens de plaatselijke taxichauffeurs is er hele maal geen bus. Hun fantasie is grenzeloos: het is vandaag 23 april dus geen bus, morgen zondag; ook niet, de hotels hier zijn vele malen duurder dan in Bogazkale etc. Door dit soort praatjes laten wij ons al lang niet meer van de wijs brengen. Na een uur gaan we toch maar eens in het dorp kijken en is de minibus snel gevonden. Leuk plaatsje trouwens waar een ooievaar zijn nest op de kloktoren heeft gebouwd. Nog leuker is Bogazkale zelf, echt een klein deurp. Er is 1 motel en 1 pension waar we een superkamer vinden voor 150.000, na behoorlijk afdingen. Drie bedden, kleed op de vloer, kussens en een luie stoel en tafeltjes met 2 stoelen, schemerlamp en plastic bloemen. Heel ruim en met warme douche. ’s Middags thee gedronken in de tapijtenzaak en dan begin het te stortregenen. Als het ’s avonds weer droog is nog een kleine wandeling gemaakt en brood, kaas, olijven en ‘harde worst’ voor het diner gekocht.