27 december 1993

Een regeldagje in Trivandrum. Het begint niet zo best; als we bij de foto reparatiezaak komen acteert de eigenaar overdreven als in een echte hindi-film alsof hij onze lens helemaal vergeten is. Omdat we weinig alternatieven hebben geven we hem nog een kans om de lens nu te repareren. Jelle blijft erbij zitten om een oogje in het zeil te houden, terwijl ik geld ga wisselen wat ook altijd minstens een uur kost. Als ik om half 2 terugkomen, komt Jelle net uit de winkel. De lens is bijna klaar en de eigenaar wil lunchen wat wij dan ook maar doen. Goede thali voor 8,50 een heel verschil met de toeristenprijzen voor eten in Kovalam. We winkelen wat in het ongezellige, te drukke, Trivandrum en kopen een kaart voor heit, jam, fotorolletje, medicijnen voor dysenterie (Jelle lijkt niet volledig hersteld) en mijn nieuwste klacht, oorpijn. Om 3 uur is de lens klaar en betalen we de 400 rupee. In de enige echte fotozaak van TVM kopen we een filter; een Indisch merk en het kost maar 2,50 (in Nl 20 keer zo duur). Voor het eerst tijdens ons verblijf hier zien we een echte bakker waar we een heerlijk vers ‘zout’ brood kopen en dan snel de bus terug naar Kovalam. We stappen uit in het dorp waar we de poste restante bezoeken. Dat is een chaos; de brieven liggen door het hele postkantoortje maar nergens iets voor ons. Beter nieuws in het Central Telegraph Office waar een fax van mam ligt; ze hebben een fijne kerst en tellen de dagen tot 20 januari (net als wij). Als we eindelijk moe en dorstig, voor de kamer aan een sodaatje zitten wil Jelle de eerste foto maken en gebeurt het ongelooflijke; de lens is weer stuk! Iets is blijkbaar niet goed vastgezet. We besluiten meteen terug te gaan en om 7 uur zijn we voor de 2e keer vandaag in TVM. De man is een en al vriendelijkheid: hij is ‘very sorry’ en het euvel wordt direct verholpen. Opgelucht staan we 10 minuten later weer buiten: nu moet ie het echt weer doen! Een thali in TVM bespaart ons heel gemakkelijk tenminste 100 rupee ten opzichte van een diner in Kovalam. En we vinden deze typisch Indische gewone man maaltijd, die nooit 2 keer hetzelfde is, nog steeds lekker. Om half 10 kunnen we weer relaxen op ons verandaatje.